„Wiem dobrze, że przeszłości nie da się wymazać. Przeszłość można ukryć, można ją zatuszować, zasłonić, żeby nic nie było widać - ale zawsze pozostanie świadomość tego, co jest pod spodem.”
Delia Hopkins ma bajkowe życie. Mieszka w uroczym miasteczku w sielskim stanie New Hampshire. Ma małą córeczkę, przystojnego narzeczonego, ukochanego ojca oraz psa, z którym pracuje przy poszukiwaniu zaginionych ludzi. Trwają przygotowania do ślubu. Ni stąd, ni zowąd Delię zaczynają dręczyć wspomnienia, których nie potrafi wyjaśnić ani umiejscowić w czasie i przestrzeni. A potem nagle w jej domu zjawia się policjant, przynosząc nieoczekiwaną wiadomość, która rujnuje bezpieczny świat młodej kobiety.
Co czuje człowiek, dowiedziawszy się, że nie jest tym, za kogo się uważał? Jak pogodzić się z faktem, że kochany człowiek ukrywał prawdziwą tożsamość, a jakaś obca osoba może rościć sobie prawo do silnych więzi? Dlaczego na pozór słuszne decyzje są często krzywdzące dla innych? Jodi Picoult dotyka kolejnego trudnego tematu zaczerpniętego z życia, przedstawiając go z właściwą sobie przenikliwością, empatią i wrażliwością.
źródło: lubimyczytac.pl
Wypożyczyłam, bo uwielbiam książki Jodi Picoult. Kocham je za to, że przedstawiona historia pokazana jest z perspektywy kilku bohaterów, że ich losy, na początku zupełnie ze sobą nie związane, łączą się w trakcie trwania akcji, sięgam po jej książki, bo w nich zawsze jest zagadka, pewna tajemnica, którą możemy poznać dopiero po przeczytaniu powieści. Pod tym względem książka mnie nie zawiodła. Przyjemnie się ją czyta, jednak nie wciąga tak jakbym tego chciała, nie pochłonęła mnie w całości. Dopiero pod koniec czytałam jednym tchem, ale wyłącznie ostatnie strony.
„Kłamstwo to naprawdę przedziwna rzecz. Kiedy raz się zacznie, można dojść do tego, że człowiek jest w stanie oszukać samego siebie.”Moja ocena: ★★★☆☆
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz